Τι είναι τα Οστεοπορωτικά Κατάγματα;
Τα οστεοπορωτικά κατάγματα είναι αποτελέσματα της οστεοπόρωσης, μιας κατάστασης κατά την οποία τα οστά γίνονται πιο εύθραυστα λόγω της φθοράς τους ή χαμηλής οστικής μάζας που παρατηρείται σε αυτά. Τα οστά που είναι πιο αδύναμα ή πιο εύθραυστα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για κατάγματα. Τα κατάγματα συμβαίνουν συνήθως στη σπονδυλική στήλη. Η απώλεια οστικής μάζας συνήθως δεν έχει κάποιο ορατό σύμπτωμα, μέχρι να συμβεί πραγματικά κάποιο κάταγμα. Τα οστεοπορωτικά κατάγματα σε αυτή την περίπτωση μπορεί να προκύψουν πολύ εύκολα, όπως καταπόνηση, ένα απλό χτύπημα ή πτώση.
Σε άτομα με οστεοπόρωση, ένα κάταγμα μπορεί να προκληθεί ακόμη και από μια μικρή πτώση ή κατά τη διάρκεια καθημερινών δραστηριοτήτων, όπως συστροφή και κάμψη. Στην οστεοπόρωση, όπως όλα τα οστά, έτσι και οι σπόνδυλοι είναι εύθραυστοι λόγω ελαττωμένης οστικής πυκνότητας, καθώς και λόγω της διαταραγμένης αρχιτεκτονικής των οστικών δοκίδων. Αυτό, έχει σαν αποτέλεσμα το σώμα των σπονδύλων να υφίσταται συμπιεστικά κατάγματα και να παραμορφώνεται σφηνοειδώς, ακόμα και υπό την επήρεια ελάχιστης κάκωσης ή ακόμα χωρίς καν αυτή.
Τα κατάγματα που προκύπτουν από αυτήν την κατάσταση, μπορεί να είναι είτε ασυμπτωματικά, είτε να προκαλούν πόνο και σε ορισμένες περιπτώσεις να έχουν επηρεάσει μέχρι και τα νευρικά στοιχεία του ασθενούς, όπως τον νωτιαίο μυελό. Τυπικά, σημαντικός πόνος στην πλάτη και κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης αποτελούν τα συνηθέστερα συμπτώματα.
Οστεοπορωτικά Κατάγματα: Αίτια
Τα αίτια που μπορούν να προκαλέσουν οστεοπορωτικά κατάγματα είναι:
- Χαμηλό σωματικό βάρος
- Κάπνισμα
- Κληρονομικότητα όσον αφορά την οστεοπόρωση
- Συγγένεια α βαθμού με άτομο που έχει υποστεί οστεοπορωτικό κάταγμα
- Η κατανάλωση αλκοόλ
- Φάρμακα, όπως χάπια για την επιληψία και στεροειδή
- Η εμμηνόπαυση για τις γυναίκες
- Η κακή φυσική κατάσταση και η μη ενασχόληση με αθλητικές δραστηριότητες
- Χαμηλά επίπεδα ασβεστίου του οργανισμού
Ο έλεγχος της οστικής πυκνότητας σε αυτές τις περιπτώσεις μπορεί να προβεί χρήσιμος για να βοηθήσει ορισμένα άτομα να προσδιορίσουν το επίπεδο κινδύνου στον οποίο βρίσκονται. Επίσης, στους παράγοντες που μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο οστεοπόρωσης συμπεριλαμβάνεται και η δυναμικη και αερόβια άσκηση.
Πώς αντιμετωπίζονται τα οστεοπορωτικά κατάγματα;
Η θεραπεία για οστεοπορωτικά κατάγματα μπορεί να είναι συντηρητική περιλαμβάνοντας αγωγή και παυσίπονα, εξωτερική στήριξη με ειδικό νάρθηκα και περιστασιακά χειρουργική επέμβαση.
Ο εξωτερικός νάρθηκας μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο του πόνου σταθερών καταγμάτων ή να θεραπεύσει άτομα που διατρέχουν εξαιρετικά υψηλό κίνδυνο και δεν μπορούν να ανεχθούν μια χειρουργική επέμβαση με ασφάλεια. Ο πόνος συνήθως βελτιώνεται γύρω στις τέσσερις με έξι εβδομάδες.
Όταν το η χειρουργική παρέμβαση είναι απαραίτητη, οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται είναι είτε η διαδερμική κυφοπλαστική – σπονδυλοπλαστική είτε η σπονδυλοδεσία. Η μέθοδος της σπονδυλοπλαστικής χρησιμοποιείται όταν ο έντονος πόνος δεν μπορεί να ελεγχθεί με κάποιου είδους παυσίπονο ή όταν το άτομο εμφανίσει απώλεια ύψους στον σπόνδυλο. Κατά τη διάρκεια της σπονδυλοπλαστικής, μια ένωση εγχέεται με μια βελόνα στο συμπιεσμένο οστό για να προσπαθήσει να το σταθεροποιήσει και να βελτιώσει τον πόνο. Αυτή η τεχνική σκληραίνει και σταθεροποιεί το κάταγμα ή τους σπασμένους σπονδύλους.
Η σπονδυλοπλαστική όπως και η σπονδυλοδεσία πρέπει να γίνονται από εξειδικευμένο ιατρό – χειρουργό. Πολλοί ασθενείς παίρνουν εξιτήριο την ίδια μέρα ή διανυκτερεύουν μια νύχτα υπό παρακολούθηση. Οι περισσότεροι ασθενείς παρουσιάζουν σημαντική ανακούφιση από τον πόνο μέσα σε μόλις 24 ώρες.
Ωστόσο, το είδος της θεραπείας που επιλέγεται εξαρτάται από τα συμπτώματα του ασθενούς με σκοπό την άμεση ανακούφιση από τον πόνο και την γρήγορη επαναφορά της κίνησης.