Αν το απλό περπάτημα πλέον έχει γίνει για εσάς αρκετά επίπονη δραστηριότητα, τότε ίσως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Εάν η δυσκολία στο περπάτημα λόγω πόνου ή αδυναμίας στα πόδια, τότε ίσως πρόκειται για διαλείπουσα χωλότητα. Πρόκειται για ένα κλινικό σύνδρομο που δεν αποτελεί αυτοτελή πάθηση, αλλά ουσιαστικά σύμπτωμα μιας υποκείμενης πάθησης που προκαλεί συμπίεση των νευρικών ριζών στην οσφυοϊερά μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Σε αυτή την περίπτωση, γίνεται λόγος για νευρογενή διαλείπουσα χωλότητα.
Τι είναι η νευρογενής διαλείπουσα χωλότητα;
Η νευρογενής διαλείπουσα χωλότητα είναι ένα σύνδρομο που εκδηλώνεται με πόνο στη μέση, τους γλουτούς, στις γάμπες και ακόμη και σε όλη την έκταση του ποδιού, αίσθημα βάρους στη μέση και στα κάτω άκρα και καμιά φορά αδυναμία και διαταραχές αισθητικότητας. Κατά βάση το σύνδρομο αυτό εκδηλώνεται κατά την ορθοστασία ή τη βάδιση. Μερικές φορές, τα συμπτώματα βελτιώνονται με την ανάπαυση ή την ελαφρά πρόσθια κάμψη του κορμού (σκύψιμο). Σε προχωρημένες περιπτώσεις, παρουσιάζεται αδυναμία του ασθενούς να περπατήσει πάνω από 100 ή 50 μέτρα χωρίς να κάνει κάποια στάση.
Αίτια νευρογενούς διαλείπουσας χωλότητας
Αν και συχνά συγχέεται με τη διαλείπουσα χωλότητα αγγειακής προέλευσης, η νευρογενής χωλότητα είναι νευρογενούς αιτιολογίας, καθώς αφορά τη συμπίεση των νευρικών ριζών ή του νωτιαίου μυελού. Η μηχανική συμπίεση αυτή των νευρικών ριζών εντός του σπονδυλικού σωλήνα οδηγεί σε παροδική ισχαιμία, μειωμένη νευρική αγωγιμότητα και φλεγμονή. Η χαρακτηριστική κατάσταση που προκαλεί αυτή τη συμπίεση είναι η στένωση του σπονδυλικού σωλήνα στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης. Η στένωση αυτή μπορεί να προκύψει λόγω εκφυλιστικών αλλοιώσεων όπως η οστεοαρθρίτιδα, η δισκοκήλη, η εκφυλιστική δισκοπάθεια, η πάχυνση των συνδέσμων ή ο σχηματισμός οστεοφύτων. Η πάθηση αυτή μειώνει τον διαθέσιμο χώρο εντός του σπονδυλικού σωλήνα, προκαλώντας συμπίεση των νευρικών δομών, ειδικά κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων όπως η ορθοστασία ή το περπάτημα, γεγονός που συμβάλλει στην εκδήλωση της χαρακτηριστικής συμπτωματολογίας της νόσου.
Πέρα από τα αίτια εκφυλιστικής φύσεως, η στένωση σπονδυλικής στήλης μπορεί να προκύψει και λόγω άλλων καταστάσεων, όπως οι όγκοι σπονδυλικής στήλης. Οι όγκοι αυτοί προκαλούν συμπίεση των νευρικών στοιχείων της περιοχής, καθώς καταλαμβάνουν χώρο ο οποίος προηγουμένως ήταν ελεύθερος. Παράλληλα, τυχόν κατάγματα της σπονδυλικής στήλης που προκαλούν παρεκτόπιση οστικών τμημάτων των σπονδύλων ενδέχεται να μειώσουν τη διάμετρο του σπονδυλικού σωλήνα, συμβάλλοντας στην εκδήλωση στένωσης. Γενικά, η νευρογενής διαλείπουσα χωλότητα που οφείλεται σε στένωση του σπονδυλικού σωλήνα λόγω εκφυλιστικών αλλοιώσεων εμφανίζεται σε ασθενείς άνω των 50 ετών. Ωστόσο, δεν αποκλείεται και ασθενείς με συγγενείς ανωμαλίες όπως ένας εκ γενετής στενότερος σπονδυλικός σωλήνας να εμφανίσουν το συγκεκριμένο κλινικό σύνδρομο.
Ως προς την αντιμετώπιση τόσο της διαλείπουσας χωλότητας όσο και του αιτίου που την προκάλεσε, η κατάλληλη θεραπεία διαμορφώνεται ανάλογα με την έκταση της συμπτωματολογίας. Σε πρώτη φάση, εφαρμόζεται συνήθως συντηρητική αγωγή με φαρμακευτική αγωγή, φυσικοθεραπεία και εγχύσεις στεροειδών απευθείας στο εσωτερικό της σπονδυλικής στήλης. Βέβαια, η συντηρητική αγωγή αντιμετωπίζει τα συμπτώματα και όχι το ίδιο το αίτιο που τα προκάλεσε. Συνεπώς, δεν αποκλείεται μελλοντικά ο ασθενής να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση, όπου επιλέγεται η κατάλληλη χειρουργική τεχνική με σκοπό την αποσυμπίεση της σπονδυλικής στήλης στο σημείο που εντοπίζεται η στένωση. Ο Νευροχειρουργός Σπονδυλικής Στήλης Δρ. Παναγιώτης Κυριακόγγονας εφαρμόζει την κατάλληλη ανά περίπτωση θεραπευτική προσέγγιση για την επιτυχή ανακούφιση των συμπτωμάτων. Αν ωστόσο εν τέλει κριθεί αναγκαία η χειρουργική επέμβαση, δίνει έμφαση στην εφαρμογή σύγχρονων, λιγότερο επεμβατικών τεχνικών που επιταχύνουν την πλήρη επιστροφή του ασθενούς στις καθημερινές του δραστηριότητες.