Η κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου ή δισκοκήλη αποτελεί μια από τις πιο συχνές σε εμφάνιση παθήσεις που πλήττουν τη σπονδυλική στήλη. Κάθε μεσοσπονδύλιος δίσκος εντοπίζεται μεταξύ των σπονδύλων με κυρίαρχο ρόλο τη διαχείριση / απορρόφηση των κραδασμών και τη διευκόλυνση της κίνησης της σπονδυλικής στήλης. Όταν ωστόσο αναπτύσσεται δισκοκήλη, εκδηλώνονται δυσμενή για τον ασθενή συμπτώματα τα οποία υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής του. Έτσι, κάθε ασθενής αναρωτιέται πώς θεραπεύεται η δισκοκήλη με τον πιο ανώδυνο για τον ίδιο τρόπο.
Πώς αναπτύσσεται μια δισκοκήλη;
Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος συνίσταται από 2 στοιχεία, τον πηκτοειδή πυρήνα και τον εξωτερικό ινώδη δακτύλιο που τον περιβάλλει. Μια δισκοκήλη αναπτύσσεται εξαιτίας διαφόρων δυσμενών συνθηκών ή καταστάσεων. O εξωτερικός ινώδης δακτύλιος παρουσιάζει μικροσκοπικές ρήξεις, με αποτέλεσμα ο πηκτοειδής πυρήνας που μοιάζει με γέλη να προεξέχει μέσω του σκληρού αυτού περιβλήματος. Το αποτέλεσμα σε αυτή την περίπτωση είναι η επαφή του υλικού του πυρήνα με τη γειτονική νευρική ρίζα. Η επαφή αυτή με την νευρική ρίζα δημιουργεί ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη φλεγμονής και τον περιορισμό της κινητικότητας του νευρικού ιστού. Το αποτέλεσμα είναι η εκδήλωση δυσάρεστων συμπτωμάτων όπως πόνος, μούδιασμα και μυϊκή αδυναμία. Ενώ η δισκοκήλη μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε μοίρα της σπονδυλικής στήλης, εντοπίζεται συχνότερα στην οσφυϊκή (μέση) και την αυχενική μοίρα.
Σε κάθε περίπτωση, η αντιμετώπιση είναι σημαντικό να εξατομικεύεται όχι μόνο ανάλογα με την εντόπιση, αλλά και με την ένταση των συμπτωμάτων και τα χαρακτηριστικά του κάθε ασθενούς. Η αντιμετώπιση της πάθησης είναι πολύπλευρη, με θεραπευτικές επιλογές που κυμαίνονται από συντηρητικά θεραπευτικά μέτρα έως χειρουργική επέμβαση.
Πώς θεραπεύεται η δισκοκήλη με συντηρητικά μέτρα
Ο πρωταρχικός στόχος της θεραπείας για κάθε ασθενή είναι να βοηθήσει στην ανακούφιση του πόνου και άλλων συμπτωμάτων που προκύπτουν από τη δισκοκήλη. Σε γενικές γραμμές, οι ασθενείς ξεκινούν με ένα σχήμα συντηρητικής αντιμετώπισης. Συνήθως εφαρμόζεται ένας συνδυασμός συντηρητικών μέτρων για την ανακούφιση από τον πόνο και την ανάκτηση της ποιότητας ζωής. Στα συντηρητικά αυτά μέτρα συγκαταλέγεται η χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής (μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, μυοχαλαρωτικά ή κορτικοστεροειδή), η έναρξη φυσικοθεραπείας σε συνδυασμό με την εφαρμογή εξειδικευμένου ασκησιολογίου και η τροποποίηση των δραστηριοτήτων. Μάλιστα, σε αντίθεση με το παρελθόν όπου η σύσταση στους ασθενείς ήταν η παραμονή στο κρεβάτι για μία έως δύο εβδομάδες, πλέον ενθαρρύνεται η ήπια σωματική δραστηριότητα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η παραμονή σε μια ξαπλωμένη θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει αδυναμία ή και ατροφία τους μύες, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει εν τέλει άλλα προβλήματα. Γι’ αυτό καλό είναι οι ασθενείς να συνεχίσουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες αν το επίπεδο του πόνου είναι ανεκτό.
Σε συνδυασμό με την ήπια σωματική δραστηριότητα, η φυσικοθεραπεία επίσης συμβάλλει στην ενδυνάμωση των μυών που υποστηρίζουν τη σπονδυλική στήλη, τη βελτίωση της ευλυγισίας και τη βελτίωση της συνολικής λειτουργίας, ενισχύοντας τα αποτελέσματα της συντηρητικής θεραπείας. Εάν τα συμπτώματα δεν υποχωρούν, σειρά έχουν οι επισκληρίδιες εγχύσεις κορτικοστεροειδών απευθείας στον χώρο γύρω από τα νωτιαία νεύρα, οι οποίες μειώνουν τη φλεγμονή και τον πόνο. Οι εγχύσεις αυτές γενικά εκτελούνται υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση ώστε να εξασφαλιστεί η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της θεραπείας.
Χειρουργική αποκατάσταση της δισκοκήλης
Για κάθε περιστατικό δισκοκήλης θα πρέπει να έχουν εξαντληθεί οι προσπάθειες συντηρητικής αντιμετώπισης πριν εξεταστεί το ενδεχόμενο χειρουργικής επέμβασης για την οριστική αποκατάσταση της πάθησης. Βέβαια, για ορισμένους ασθενείς που παρουσιάζουν έντονα ή και επικίνδυνα νευρολογικά ελλείμματα ή που δεν αντέχουν πλέον τον πόνο η χειρουργική επέμβαση είναι τελικά μονόδρομος. Μάλιστα, η χειρουργική αποκατάσταση καθίσταται άμεσα απαραίτητη σε περιπτώσεις που ο ασθενής πάσχει από μυελοπάθεια, ιππουριδική συνδρομή ή μεγάλη απώλεια της μυϊκής ισχύος.
Πώς όμως θεραπεύεται η δισκοκήλη με χειρουργική επέμβαση; Αρχικά, να σημειωθεί ότι πλέον υπάρχουν σύγχρονες, ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές που αποκαθιστούν το πρόβλημα με την ελάχιστη δυνατή διατάραξη των πέριξ ιστών και μαλακών μορίων. Στις τεχνικές αυτές συγκαταλέγονται η μικροδισκεκτομή και η πλήρως ενδοσκοπική δισκεκτομή. Η κατάλληλη τεχνική ανά περίπτωση επιλέγεται κατόπιν ενδελεχούς προεγχειρητικής αξιολόγησης και συζήτησης με τον ασθενή. Ο Νευροχειρουργός Σπονδυλικής Στήλης Δρ. Παναγιώτης Κυριακόγγονας αντιμετωπίζει χειρουργικά όποια περιστατικά δισκοκήλης δεν βελτιώνονται με συντηρητικά μέτρα θεραπείας, εφόσον φυσικά υπάρχουν οι κατάλληλες ενδείξεις.